NIETS GEDAAN MET ÉÉN JANUARI

 

  Alle begin is moeilijk. Dat schreef ik al eerder. De eerste letter, de eerste zin van je verhaal dat in je hoofd reeds het mooiste verhaal van West-Europa is, willen slechts met moeite geschreven. Maar de eerste zin van LEVEN IN EEN VREEMDE TAAL is lang geleden aan de computer toevertrouwd:

  ‘Wil elke centimeter van je lichaam kussen. K.’

  Prachtige zin.

  Ha, denkt de lezer. Wiens lichaam? Echt elke centimeter? Dat zou ik ook wel willen. Gauw verder lezen.

  Dit goede begin was het halve werk. In het eerste deel van LEVEN werd gekust en gevreeën, gelachen en gemopperd, weggelopen en weer terug gevonden. De wegen van Faas en Bella en de kinderen heb ik laten kronkelen en uiteen laten lopen. Nu zwerven zij in de duistere wouden van hun eigen ellende en is het aan mij om enig licht in de duisternis te brengen.

  Dat nu lukt voor geen meter. Aanloop na aanloop heb ik genomen. Alle begin is moeilijk. Het tweede begin ook.

  Vandaag is het één januari 2022. Een mooie dag voor een nieuw begin. Een mooie dag om met een woord, een zin, een alinea een gat in de dag te slaan. Maar ik krijg de dag niet open. Grijs en grauw mompelt hij voor mijn raam dat hij er geen zin in heeft. In 2022.

  Hoe moet ik er dan zin in hebben? Hoe moet ik het schone blanke jaar dat voor me ligt het hoofd bieden? Ik wil woorden 2022 insturen, woorden waar mensen van genieten, blij van worden of desnoods van gaan mopperen. Ik wil de lucht in beweging brengen zodat de resterende dagen van het jaar nuttig en plezierig besteed kunnen worden.

  Helaas. De dag trekt zich van mij niets aan.

  Wat rest mij anders dan mijn benen op de bank te leggen, een oliebol te nemen en mijn goede voornemens af te stoffen?  
  Helaas. Die heb ik niet. Zoals een prachtig gedicht dat ik las, liet zien: de mensheid verandert niet. Ik maak deel uit van de mensheid dus waarom zou ik wel veranderen?

  Een groot goed voornemen heb ik reeds volbracht: stoppen met roken. Sindsdien neem ik me niets meer voor. Het teveel aan kilo’s koester ik, aardig en geweldloos ben ik al.

  Niets gedaan dus op de bank.

  Ik ga, ik ga, toch, jazeker, een zin zoeken. Een mooie zin. Daarmee ga ik de eerste dag van 2022 openbreken zodat de zon gaat schijnen en mijn creativiteit gaat stromen.

  Welke zin?

  Alle begin is moeilijk.